Sikora uboga to niewielki ptak z rodziny sikor.
Występowanie
Sikora uboga występuje na znacznej części kontynentu europejskiego, głównie w centralnej części Europy, do południowych rejonów Skandynawii włącznie. Występuje także na tej samej szerokości geograficznej, ale w Azji Mniejszej. Pomiędzy obszarami występowania jest przerwa – naukowe teorie mówią o tym, że powstała na skutek zlodowacenia, jednak rosnąca populacja tych ptaków i rozszerzający się rejon występowania, pozwalają przypuszczać, że z czasem dojdzie do połączenia tych rejonów występowania.
Sikora uboga na miejsce bytowania wybiera zarośla, oraz lasy liściaste i mieszane. Na miejsca bytowania nie wybiera centralnych części lasu, w zamian za to, decyduje się na zakładanie gniazd w miejscach, które ułatwiają jej swobodny dostęp do otwartego terenu. Występuje również na terenach podmokłych.
Swoje gniazda buduje w różnego rodzaju zakamarkach drzew, jednak równie chętnie zajmuje gotowe budki lęgowe, oraz inne miejsca stworzone przez człowieka.
Wygląd
Sikora uboga to niewielki ptak, o dość charakterystycznym upierzeniu. Obie płcie są upierzone jednakowo, nie ma również między nimi różnic w wielkości. Na głowie ptaków, można wyróżnić czarną cześć, w świetle słońca błyszczącą na granatowo. Reszta głowy jasna. Upierzenie ciała sikorki jest u góry brązowo – szare, u dołu bardziej jasne. Czarny, krótki dziób i jasnoniebieskie nogi.
Pożywienie
Sikora uboga żywi się pokarmem pochodzenia zwierzęcego, oraz roślinnego. Jeśli chodzi o pokarm zwierzęcy, zjada drobne owady, dżdżownice, pająki. W przypadku roślin, chętnie sięga po ich nasiona. Bardzo rzadko, ale zdarza się jej korzystać z pokarmu wykładanego przez człowieka.
Lęgi
Sikora uboga składa jeden lęg w roku, znosząc dość liczną ilość jaj – nierzadko jest ich nawet 10. Młode wykluwają się po 2 tygodniach wysiadywania. Pisklęta gotowe są do opuszczenia gniazda już po 20 dniach od narodzin.
Sikora uboga, jest gatunkiem, który w Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.